Βαράτε ρε... ίσως αντέξω

Από χτες πήρα μετεγγραφή. Μου δόθηκαν 3' λεπτά να μαζέψω πράγματα για το Φυλάκιο 2, το οποίο ανοίγει από 4-5 άτομα μόνο για 2 ημ. το μήνα. Έλαχε να είμαι ένας από τους 'τυχερούς'. 'Άλλη μια εμπειρία', είπα και ο παλιός από δίπλα συμπλήρωσε: 'Ρε ψηλέ, εσύ θα ζήσεις όλο το στρατό σε μια βδομάδα.' (Το 'ψηλέ' είναι προσφωνητικός ευφημισμός αντί του 'φίλε' ή του 'μαλάκα'.)
Σε μισή ώρα είχα μετακομίσει στο ΕΦ 2, ήσυχο και ζεστό, σαν καταφύγιο, κυκλωμένο με ναρκοπέδια. Εδώ είναι η καρδιά του ανελέητου σκοπέτου, που σε πάει 2:2, 2 ώρες σκοπιά-2 ώρες αγγαρεία, συνέχεια. Γελάω που στην αρχή μετρούσα τις ώρες, μη με αδικήσουν. Τώρα νοιώθω σα σακί άβουλο και άψυχο που υπομένει... μέχρι να σκιστεί!

Κάθομαι αρματωμένος στην πρωινή μεθοριακή σκοπιά μου που πνίγεται στην ομίχλη, αναπολώ τις ωραίες πολιτικές στιγμές που πέρασαν και φαντάζομαι εκείνες που μόλις έχασα. Τα 30 πλησιάζουν απειλητικά και προσπαθώ να τσεκάρω μήπως παρέλειψα να ζήσω κάτι σημαντικό. Δεν έχω παράπονο!
Κι ενώ είμαι βυθισμένος στην εσωτερική μου έκρηξη κοκκαλώνει μπροστά μου το τζιπ του αρχι(δο)Λοχαγού.
-Έλα εδώ! Κοίτα στον καθρέφτη πώς είσαι.
(Κρέμεται το λουρί από το κράνος κέβλαρ που φοράμε στη σκοπιά. Κόπηκε από τον προηγούμενο και ενώ το αναφέραμε στον αρχιφύλακα μας έγραψε.)
Του εξηγώ.
-Τίποτα δεν έχει, βγάλτο και φτιάξτο!
-Προσπάθησα ήδη αλλά έχει κοπεί.
(Εξοργίζεται)
-Φέρτο εδώ! Ορίστε αυτό πάει εδώ κι εκείνο... που πάει το γαμημένο? Κοίτα δε θα το φτιάξω εγώ. Μείνε χωρίς κράνος και όποιος περάσει να σου ρίξει καμπάνα.
(Το πήρε και με άφησε πάνω στα σύνορα χωρίς κράνος.) Πιο ενοχλητική ήταν η κακή ειρωνεία του ύφους που δεν αποδίδεται. Εφευρίσκεις τρόπους να την παλέψεις που άφησες τη ζωή σου και βρίσκεσαι αβύσματος να φυλάς 12 ώρες το 24ωρο την Εβρογραμμή στην άκρη του πουθενά και οι ανεγκέφαλοι σου τη λένε κιόλας. Είναι η στιγμή που ο αντίχειρας ερωτοτροπεί μέ την ασφάλεια του Α3 ενώ το δάχτυλο έχει διακορεύσει ήδη τη σκανδαλότρυπα. Σαν ταινία περνούν γονείς, φίλοι, η Μικρή και ψιθυρίζουν ΥΠΟΜΟΝΗ!
Έτσι απλά υπακούς τη ζωή...
και συνεχίζεις!