Βαράτε ρε... ίσως αντέξω

Από χτες πήρα μετεγγραφή. Μου δόθηκαν 3' λεπτά να μαζέψω πράγματα για το Φυλάκιο 2, το οποίο ανοίγει από 4-5 άτομα μόνο για 2 ημ. το μήνα. Έλαχε να είμαι ένας από τους 'τυχερούς'. 'Άλλη μια εμπειρία', είπα και ο παλιός από δίπλα συμπλήρωσε: 'Ρε ψηλέ, εσύ θα ζήσεις όλο το στρατό σε μια βδομάδα.' (Το 'ψηλέ' είναι προσφωνητικός ευφημισμός αντί του 'φίλε' ή του 'μαλάκα'.)
Σε μισή ώρα είχα μετακομίσει στο ΕΦ 2, ήσυχο και ζεστό, σαν καταφύγιο, κυκλωμένο με ναρκοπέδια. Εδώ είναι η καρδιά του ανελέητου σκοπέτου, που σε πάει 2:2, 2 ώρες σκοπιά-2 ώρες αγγαρεία, συνέχεια. Γελάω που στην αρχή μετρούσα τις ώρες, μη με αδικήσουν. Τώρα νοιώθω σα σακί άβουλο και άψυχο που υπομένει... μέχρι να σκιστεί!

Κάθομαι αρματωμένος στην πρωινή μεθοριακή σκοπιά μου που πνίγεται στην ομίχλη, αναπολώ τις ωραίες πολιτικές στιγμές που πέρασαν και φαντάζομαι εκείνες που μόλις έχασα. Τα 30 πλησιάζουν απειλητικά και προσπαθώ να τσεκάρω μήπως παρέλειψα να ζήσω κάτι σημαντικό. Δεν έχω παράπονο!
Κι ενώ είμαι βυθισμένος στην εσωτερική μου έκρηξη κοκκαλώνει μπροστά μου το τζιπ του αρχι(δο)Λοχαγού.
-Έλα εδώ! Κοίτα στον καθρέφτη πώς είσαι.
(Κρέμεται το λουρί από το κράνος κέβλαρ που φοράμε στη σκοπιά. Κόπηκε από τον προηγούμενο και ενώ το αναφέραμε στον αρχιφύλακα μας έγραψε.)
Του εξηγώ.
-Τίποτα δεν έχει, βγάλτο και φτιάξτο!
-Προσπάθησα ήδη αλλά έχει κοπεί.
(Εξοργίζεται)
-Φέρτο εδώ! Ορίστε αυτό πάει εδώ κι εκείνο... που πάει το γαμημένο? Κοίτα δε θα το φτιάξω εγώ. Μείνε χωρίς κράνος και όποιος περάσει να σου ρίξει καμπάνα.
(Το πήρε και με άφησε πάνω στα σύνορα χωρίς κράνος.) Πιο ενοχλητική ήταν η κακή ειρωνεία του ύφους που δεν αποδίδεται. Εφευρίσκεις τρόπους να την παλέψεις που άφησες τη ζωή σου και βρίσκεσαι αβύσματος να φυλάς 12 ώρες το 24ωρο την Εβρογραμμή στην άκρη του πουθενά και οι ανεγκέφαλοι σου τη λένε κιόλας. Είναι η στιγμή που ο αντίχειρας ερωτοτροπεί μέ την ασφάλεια του Α3 ενώ το δάχτυλο έχει διακορεύσει ήδη τη σκανδαλότρυπα. Σαν ταινία περνούν γονείς, φίλοι, η Μικρή και ψιθυρίζουν ΥΠΟΜΟΝΗ!
Έτσι απλά υπακούς τη ζωή...
και συνεχίζεις!

Εγώ δεν είμαι ποιητής...

...είμαι στιχάκι
Είμαι στιχάκι της στιγμής
πάνω σε τοίχο φυλακής
και σε παγκάκι.

Εγώ δεν είμαι ποιητής,
είμαι ο λυγμός του!

(Όταν κινδυνεύεις παίξε την πουρούδα,
Ν. Παπάζογλου, στιχ. Λ. Ανδρέου)


Υ.Γ.: Αποφυλακίστηκα ρεεεεεε!!!

Μ 113

(Μ113=ερπυστριοφόρο, παπάκι, TOMP)

Ζω μιαν αλήθεια που μοιάζει ψέμα,
ο ιδρώτας πήζει, κόκκινος, αίμα.

Μέχρι τη μέση βρωμιά και ατσάλι,
ήλιος και πάγος ως το κεφάλι.

Στην αγκαλιά μου σφίγγω με ζήλο
δίχως να θέλω καλό μου φίλο.

Το Μ-50 τρέμει κι αχνίζει,
πριν απ' τη σκέψη ξαναοπλίζει.

Βλέπεις ορίζοντα, μα πού χτυπάς;
Μόνη σου λύση, κατά ρυπάς.

ΕΦ1-Π2

Μας χωρίζουν δέκα μέτρα
από χώμα και από πέτρα.
Σε μια ψεύτικη γραμμή
άσκοποι και οι δυο φρουροί.

Είναι η γλώσσα μου δεμένη,
γεμιστήρα κουμπωμένη
και η δικιά σου η λαλιά
σπαρταράει και ξεψυχά.

Μας διατάζουνε τ' αστέρια
που λερώνουν το γιακά
με το όπλο μου στα χέρια
θα καθάριζα αρκετά.

Ρίχ' τις σφαίρες σου στη γη
να φυτρώσουνε καρδιές,
πότισέ τες με στοργή
θ' αγαπήσουνε κι αυτές.

-ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! -ΣΩΠΑ ΚΑΛΕ...

Πάσχα στο στρατό, Χριστούγεννα στην πόλη!

Εεε ρε γλέντια!

ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

Έφτασε το τέλος της πρώτης εβδομάδας ουσιαστικής ένταξης στους καθημερινούς ρυθμούς του στρατοπέδου. Κατά διαβολικά συμβολική σύμπτωση έτυχε αυτή να είναι η Μ. Εβδομάδα κι εγώ να περνώ τα δικά μου πάθη... Είχα μεγάλη ανάγκη να γράψω νωρίτερα αλλά συγκρατήθηκα για να εκφρασθώ πιο ψύχραιμα. Όσοι με άκουσαν τηλεφωνικά είχαν την ευκαιρία να εμπλουτίσουν τα ακούσματά τους με υβριστικούς νεολογισμούς όπως 'μουνόπαιδο', 'πουστοδόκιμος' κλπ., που σίγουρα δεν αποτελούν το καλύτερο υλικό γραφής. Σήμερα όμως, Μ. Σάββατο, μπορώ να εξιστορήσω πιο ήρεμα τα πάθη μου.
Ο πρώτος εκνευρισμός ξεκίνησε με την κατανομή των υπηρεσιών. Όταν σε ένα Λόχο υπάρχουν 32 ένοπλοι για να καλύψουν 6 υπηρεσίες ημερησίως, είναι μάλλον υπερβολικά άτυχο ή άδικο να έχεις σχεδόν κάθε μέρα υπηρεσία.
Υπομονή!
Το πράγμα αρχίζει να χοντραίνει όταν γυρνάς από τη σκοπιά κι ένας λουφαδόρος γλύφτης της σειράς σου, σου λέει ότι έχεις και καθαριότητες.
Υπομονή!
Έπειτα χάνεις και τη σπάνια έξοδό σου εξαιτίας ενός συναγερμού που βρήκε όλη τη Μονάδα ανέτοιμη.
Υπομονή!
Κάπως έτσι αγκομαχάμε ως τη Μ. Τετάρτη, οπότε ένα 19χρονο καθικάκι με ψυχολογικά προβλήματα, που κάποιοι άλλοι ανεγκέφαλοι έκαναν Δόκιμο, μου ρίχνει 4 ημ. κράτηση διότι λέει ότι 'στηριζόμουν στο όπλο μου'. Μαζί μου τιμωρήθηκαν άλλοι 20 αλλά μόνο εμένα έβγαλε στην αναφορά Λόχου.
Υπομονή!
Ετοιμάζω έναν αυθόρμητα πύρινο λόγο και βγαίνω στον 'τάκο'. Γυαλισμένος, ξυρισμένος, άψογος παρουσιάζομαι ενώπιον του έναστρου Λοχαγού και προχωρώ στην αιτιολογία της τιμωρίας λέγοντας ότι ο Δόκιμος 'θεώρησε'...
ΛΟΧΑΓΟΣ: 'Θεώρησε'? 5 ημ. φυλακή.
-''Μα...''
-''Θα φας κι άλλες!''
Η αδικία πνίγηκε στη σιωπή και η ψυχολογία μου έκανε limit down.
Υπομονή!
Μέχρι και την Ανάσταση μέσα, χάνονται οι αργίες και η μικρή ταξιδεύουσα θα μείνει αταξίδευτη. Είναι η στιγμή που 'έσπασα' και σχεδόν ακούστηκε.
Υπομονή!
Εξοργίζομαι ακόμη που δεν τον έβρισα επιτόπου να αρπάξω 20 Φ αλλά να το ευχαριστηθώ. Πάντως το 'Θεώρημα των Ριζίων' έγινε ήδη σλόγκαν στο Λόχο και ως εκ τούτου χαλάλι τα 5 Φ.

(Συνεχίζεται ακριβώς από κάτω)

---------

Μέχρι το μεσημέρι ψιλοσυνήλθα και σκέφτηκα να αναλάβω οικοιοθελώς το πασχαλινό σούβλισμα στο Τάγμα για να ξεχαστώ. Στο καπάκι με επέλεξαν μεταξύ 30 ατόμων για το 4μελές άγημα του Επιταφίου.
Υπομονή ρε γκαντέμη!
Τη Μ. Πέμπτη και ενώ οι υπηρεσίες καλά κρατούν με βάζουν και στο άγημα του Αγ. Γεωργίου για τη Δευτέρα. Ουδόλως τους πτόησε ότι επί 3 ημ. θα ετοίμαζα και θα έψηνα αρνιά και κοκορέτσια.
Υπομονή σου λέω!
Με τα νεύρα κρόσια και το ηθικό στις φτέρνες εξαιτίας χιλιάδων άλλων λεπτομερειών που νοιώθεις ότι λειτουργούν εις βάρος σου έφτασε η συννεφιασμένη Μ. Παρασκευή. Τελειώνω τη σκοπιά μου στις 10 το πρωί έχοντας αποχαιρετήσει όλους τους αδειούχους του 2ου γκρουπ που πέρασαν από την Πύλη και με άφησαν πίσω.
10 βήματα μετά ένας αλαφιασμένος Λοχαγός με ενημερώνει ότι σε 5 λεπτά φεύγω σε Φυλάκιο και πρέπει να βιαστώ.
-''Μα...''
-''Τρέχα!''
Ξέχνα σούβλες και αγήματα. Ο Ε.Σ. σε θέλει Παρατηρητή στο ΕΦ 1. Σε μισή ώρα άγγιζα την ελληνοτουρκική μεθοριογραμμή (φωτ. 1) έχοντας ως αποστολή τη φύλαξή της.
Ανάσταση στο Φυλάκιο λοιπόν.
Δε με χάλασε!!!
Μοναχική σκοπιά στη βάση του Παρατηρητηρίου 2 (φωτ.2), 20 μ. από τον Τούρκο συνάδελφο, με τον οποίο είμαστε υποχρεωτικά μουτρωμένοι. Κάθε 2 ώρες σκοπιά, ο αέρας ξυρίζει και νομίζεις ότι το κεφάλι σου φουσκώνει και ξεφουσκώνει σκέψεις. Μία εβδομάδα θα κυλήσει έτσι, στον ίδιο ρυθμό: 2 ώρες στο Φυλάκιο, 2 ώρες στο πόστο μου μόνος.
Αστείρευτη υπομονή!

Ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα όταν γράφω. Από εδώ και πέρα κάθε 2ωρο θα περνάει με στίχους -ελπίζω καλύτερους από αυτόν:
''Κάθομαι στη μεθόριο και γράφω SMS,
την παλεύω λες?''

Ante portas

Μετά από μια σαββατιάτικη ανορθόδοξη υπηρεσία θαλαμοφύλακα που ράφτηκε σχεδόν στα μέτρα μου, βρέθηκα και πάλι προ των πυλών...

Με τον Μάργο και τον Λάμπρο κατηφορίσαμε προς την ηλιόλουστη Ορεστιάδα που φόρεσε τα μίνι της για να υποδεχτεί την Άνοιξη. Στην "Πίτα της Γιαγιάς" συναντήσαμε αναπάντεχα τον openheart-301&1/2-Πόλυ και αφού χαιρετήσαμε όλους τους εξοδούχους συμπάσχοντες του Έβρου παρασύραμε στο διάβα μας τον Νεοχωρίτη george και καταλήξαμε να σερφάρουμε και να βλέπουμε ματς (μακριά από εμένα) στο meeting point της πόλης "the web".

Στο σημείο αυτό η σύντομη ανταπόκριση μας ολοκληρώθηκε.

Ευχαριστούμε που μας διαβάσατε
και υποσχόμαστε να επανέλθουμε με περισσότερα νέα από το μέτωπο.

Καλή σας νύχτα!

Back to base...

Ρίζια ρεεεεεεεεεε !!!

Μετά από έναν φορτισμένο αποχωρισμό από τους "συμμαθητές" μου, επέστρεψα στη Μονάδα και βρήκα ένα ατελείωτο μπάχαλο. Ο κόσμος δεν χωράει πια μέσα στους θαλάμους -οριακά κατάφερα να επανακτήσω το κρεβάτι μου. Οι αδειούχοι του πρώτου γκρουπ ετοιμάζονταν να φύγουν και πολλοί μάθαιναν εκείνη τη στιγμή ότι παίρνουν άδεια. Μέσα σε όλα αυτά κανείς δεν θυμήθηκε να μου χρεώσει το όπλο μου και εγώ εποίησα την νήσσαν... Αποτέλεσμα του χαμού ήταν να γλιτώσω τη σημερινή υπηρεσία. Εξοδούχος προς το παρόν, λοιπόν και ποιος ξέρει τι μας περιμένει αύριο...

Ωστόσο, μια μικρή μελαγχολική διάθεση με έχει κυριεύσει... λίγο ο αποπνικτικός θάλαμος, λίγο ο νέος κόσμος που πρέπει να ξαναγνωρίσεις, η νέα κατάσταση στην οποία πρέπει να συνηθίσεις και το ψιλοάγχος μέχρι να "καβαντζωθείς" με τον καλύτερο τρόπο.

Θα μου περάσει, φαντάζομαι, μέσα σε λίγες ώρες ή μέρες.

Δεν είμαι βέβαιος πόσο γρήγορα θα ξαναβρέθω μπροστά σε PC αλλά καλά να είναι το κινητό.

Επόμενη ανταπόκριση από τη σκοπιά!

(Η τελευταία ενημέρωση για την άδεια: 3-8 Μάη)

Μέχρι τότε...

Καλό μας ΠΑΣΧΑ (ούτε κατάλαβα πότε έφτασε)

MG-3 ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ !

Να και μια βολή που θα μας μείνει από τα σκηνάκια...

Όχι, μη βιάζεστε δεν έγινε στο πλαίσιο του Σχολείου...

Å l' écolè !

Παλιά μου τέχνη, κόσκινο!!!

Επιτέλους σχολείο!

Αυτήν τη Δευτέρα άρχισε η εκπαίδευσή μας στα πολυβόλα.
Δυστυχώς μέχρι να πεις GMG τελείωσε κιόλας.
Ο στρατός απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο βιτρίνα είναι... αλλά άμα αναλύσω το μπάχαλο τα τσακάλια του ΓΕΣ θα μου βγάλουν κάρτα και μετά ο αγαπητός μας Συνταγματάρχης θα ξαναλέει ότι πρέπει να ντρεπόμαστε που διασύρουμε τον Ελληνικό Στρατό στα Ιντερνέτια (που περιγράφουμε την αλήθεια δηλαδή). Περιορίζομαι μόνο να πω ότι ο ένας μήνας εκπαίδευσης απαρτίστηκε από:
- μία εβδομάδα που δεν είχαμε φτάσει ακόμα στο Σχολείο,
- 2 εβδομάδες σκηνάκια και
- την τελευταία τρέχουσα εβδομάδα, κατά την οποία Δευτέρα-Τρίτη κουβαλούσαμε 4 κιβώτια (90 κιλών έκαστο), στήναμε τα όπλα να φαίνονται και συζητούσαμε περί ανέμων και υδάτων. Τετάρτη ξεχαστήκαμε και δεν κουβαλήσαμε καν.
Αύριο, Πέμπτη θα εξεταστούμε και θα βαθμολογηθούμε (εδώ μπορείτε να κατουρηθείτε από τα γέλια) και την Παρασκευή θα επιστρέψουμε στις Μονάδες μας "χτισμένοι" πολυβολητές.

(Σε μία σπάνια αλγεβρική αναλαμπή: Αν ΛΥΤ= Χυμείο, τότε Πολυβολητές=ΠολυβοΛΥΤες)

Κατά τα άλλα μάθαμε τι σημαίνει φιλοξενία και καθαριότητα.
Το Στρατόπεδο Εκπαίδευσης φρόντισε με τον πιο φιλόξενο τρόπο να μας φορτώσει όλες τις καθαριότητες, να μας κράζουν όλη μέρα, να μας χρησιμοποιούν για κάθε αγγαρεία μέχρι και να μας στέλνουν υποχρεωτικά για εκκλησιασμό. Για να μην πω ότι δεν πρέπει να υπάρχει άλλο στρατόπεδο που κάνει 4 ταγματικές αναφορές την ημέρα.
Δε βαριέσαι μωρέ, τουλάχιστον μας εκπαίδευσαν με τον καλύτερο τρόπο!

Με δύο λόγια ένα είναι το σύνθημα που μουρμουρίζουμε όλο και περισσότερο:
Ρίζια και πάλι Ρίζια!!!
Εναλλακτικά: Ρίζια Ρεεεεεεεεεεε!!!!

Κι εκεί βέβαια μας περιμένει τρελλό σκοπέτο αλλά στη γωνία παραφυλάει και η άδεια του Πάσχα. Άλλο τεράστιο θέμα κι αυτό....
Ποιό γκρουπάκι θα πάρεις, πότε ξεκινάει κάθε γκρουπ, πόσες μέρες παίρνουμε, μπορούμε να κολλήσουμε επιπλέον μέρες?
Βαρέθηκα να ακούω....
Έμαθα βέβαια ότι θα φύγω στο 3ο γκρουπ (1-7 του Μάη) αλλά από τους καραβανάδες όλα να τα περιμένεις μέχρι τελευταία στιγμή.

Κλείνω εσπευσμένα διότι πέρασε η ώρα και πρέπει να διαβάσω για το αυριανό διαγώνισμα... ίσα-ίσα προλαβαίνω τα ΣΟΣ.

Από κοινού....

... με τη μικρή μου ταξιδεύουσα, πρώην πλένουσα και πλέκουσα ξοδεύουμε τον ελάχιστο χρόνο μας μπροστά στο Φανταρολόγιο που είχα να το δω από υπολογιστή πάνω από 2 βδομάδες -σκηνακίων ένεκα.

Δε θα σπαταλήσω άλλο χρόνο προς το παρόν, γιατί μας έχει κόψει μια μικρή πείνα και ο χρόνος τελειώνει.

Θα πω μόνο ότι χαίρομαι που το φανταρολόγιο αποκτά νέους αναγνώστες και σχολιαστές και συγκινούμαι που η αδερφούλα μου βρήκε το διαδικτυακό της φως.

Στέλνω πολλά χαιρετίσματα σε όλο το ΛΥΤ Ροδόπολης που έχει διασκορπιστεί στα 4 σημεία του ελληνικού στρατορίζοντα. Μη χάνεστε και το Πάσχα είναι κοντά.

Καλοσορίζω στην παρέα των απελπισμένων πλενουσών-πλεκουσών-ταξιδευουσών την Σοφί του Γιώργου και της εύχομαι κουράγιο.

Τέλος στον αγαπημένο μας κουμπαερονόμο στέλνω τα πατριωτικά μου φιλιά και αγωνιώ να τον δω με το ΡΑΦ μπουρνούζι του σε "λαζοπουλικά" ενσταντανέ.

Έχετε γεια ....

Μικρή μου σου ΄ρχομαι!!!

ΠΩΛΕΙΤΑΙ

...ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΠΛΩΜΕΝΟ
ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΦΟΡΤΩΜΕΝΟ

ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΝΩ ΟΣΟ-ΟΣΟ
ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΠ΄ΤΑ ΣΚΗΝΑΚΙΑ ΝΑ ΓΛΙΤΩΣΩ !!!

Εφαρμόστε ΚΕΡΑΥΝΟ τώρα!

Οι μέρες κύλησαν σαν το νερό της βροχής που μούλιασε όλο τον καταυλισμό μας. Τρίτη και Τετάρτη συμμετείχαμε στην επιχειρησιακή άσκηση 'ΚΕΡΑΥΝΟΣ' υπό το βλέμμα όλων των υψηλόβαθμων στελεχών, παρόντος του 'Στρατηγού'. Ο 'ΚΕΡΑΥΝΟΣ' εφαρμόστηκε με επιτυχία και μας απονεμήθηκε το λεκτικό παράσημο του 'Μάγκα' που καταφέραμε να ολοκληρώσουμε μια συντονισμένη επίθεση με ερπυστριοφόρα, τεθωρακισμένα και πραγματικά πυρά πολυβόλων (MG-3, 50άρι, ZOO), RPG, όλμων κλπ. Η αλήθεια είναι πως όσο αντι-army κι αν είμαι, έζησα μία σπάνια εμπειρία, ειδικά κατά τη βραδυνή εκτέλεση.
Την Πέμπτη ήταν γραφτό να κάνουμε τις πρώτες μας βολές με 50άρι και MG-3. Δε συγκινήθηκα ιδιαίτερα... χώρια που έπαθε και εμπλοκή το 50άρι μου.
Σε γενικές γραμμές η δεύτερη εβδομάδα στα σκηνάκια ήταν μάλλον καλύτερη και με αρκετά διαστήματα χαλάρωσης είτε στις σκηνές είτε στα παπάκια (φωτ.) διαψεύδοντας τους φόβους μου.

Κατά τα άλλα, σήμερα κλείνουν 2 μήνες θητείας! Θα το γιορτάσω με ένα ζεστό μπάνιο και χαλάρωση στα SPA Πλάτης!

Μέσα από το Στάγερ που βρωμάει 'επιστροφή' βλέπω και πάλι τον πολιτισμό αλλά τα μάτια μου κλείνουν. Θα παραδοθώ σε ένα σύντομο ύπνο μήπως ονειρευτώ πιο 'νόστιμες' μέρες!

Ποιος φοβάται τον Λασπή(νια) Σούφλ?

Μετακομίσαμε!
Θα μας βρείτε στο νέο μας, πλήρως εξοπλισμένο, αντίσκηνο (φωτ. 1) στην περιοχή του Ψηλού Στάλου. Η καινούρια μας κατοικία χτίστηκε στη λάσπη υπό άθλιες συνθήκες αλλά διαθέτει κοντινή πυρά (φωτ. 2) και παραμένει στεγανή, ευάερη, ευήλια και ακμαία όπως το ηθικό μας. Για το τελευταίο φρόντίζει ο Λοχαγός Σουφλ, υπό τις διαταγές του οποίου επιβιώνουμε, κάνοντας κάμψεις σ' αυτήν τη λασπουριά (φωτ. 3).
Σας περιμένουμε για να μοιραστούμε τις ανέσεις και τη γαλήνη του καταυλισμού μας!

Greek Army
wants you!

ΖΩΑΡΑ... ΑΚΥΡΟ!

Στο στρατομπάχαλο τα πράγματα ορίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την τύχη και η άτιμη, τελευταία, δεν είναι με το μέρος μου! Η Πέμπτη ξημέρωσε με την προσμονή της Παρασκευής που θα επιστρέφαμε οριστικά για 'Σχολείο' στο στρατόπεδο της Πλάτης, εγκαταλείποντας τα 'σκηνάκια'. Μέ τη σκέψη αυτή κατά νου, ούτε που μας πείραξε που περάσαμε όλη τη μέρα στο πεδίο βολής (βλ. φώτο). Όταν όμως στη βραδυνή αναφορά (01:15) μας ανακοίνωσαν ότι θα συνεχίσουμε από Κυριακή κανονικά σε νέα τοποθεσία έφτασα στα πρόθυρα της αναβολής. Όχι μόνο για την ταλαιπωρία που θα συνεχιστεί αλλά και για το ξενέρωμα της τελευταίας στιγμής. Ευτυχώς είχαμε και 2 ημέρες στην όαση του στρατοπέδου για ανασύνταξη δυνάμεων. Αύριο το πουρνό-πουρνό, λοιπόν, κρατάμε πάλι την ανάσα μας και μετράμε αντίστροφα μέχρι την άλλη Παρασκευή.
Μέχρι τότε κουράγιο και υπομονή!

Από σκηνής

Γράφω κυρίως από ανάγκη να κρατηθώ ξύπνιος σε μια απίστευτη σκοπιά 2-4 ακριβώς στη μέση του παγωμένου πουθενά! Η φωτ.1 είναι μάλλον ψευδαίσθηση, αμέσως μετά άρχισε ... ο πόλεμος. Από τότε ζω μια αλήθεια που μοιάζει με ψέμα... ή μήπως το ανάποδο? Προσωμοίωση εμπόλεμης κατάστασης με οριακές συνθήκες διαβίωσης: για WC βλ. φωτ.2, τα μαγειρεία είναι ακριβώς όπως στη διαφήμιση της AEGEAN (κρέας ή ψάρι?) όμως χωρίς επιλογή, 2 ημέρες περιμέναμε εμφιαλωμένα νερά και πίναμε λίγο-λίγο από το ντεπόζιτο που έχουμε για πλύσιμο, την ημέρα η σκηνή είναι αποπνικτική και το βράδυ παγωμένη. Σαν να μην έφτανε αυτό, μόλις πεις ότι βολεύτηκες στο 1 τετραγωνικό της σκηνής έρχεται ο παρανοικός και ξεστομίζει τον εξωπραγματικό συνδυασμό λέξεων 'επιθεώρηση σκηνής': ''Γιατί τα λουκάνικα δεν είναι όρθια?'' (βραβείο καλύτερης προτεινόμενης απάντησης στη μικρή πλένουσα: Αν θέλετε να δείτε όρθια λουκάνικα περάστε το πρωί!). Κατά τα άλλα πορεία ατελείωτων χλμ. από το πρώτο μεσημέρι και ως το βράδυ για να δούμε τις θέσεις μάχης, πολυβολεία, ναρκοπέδια από κοντά. Την επομένη κανονική Επάνδρωση των θέσεων με τα άρματα και ο καλός σου Πολυβολητής να στοχεύει επί 5 ώρες τους γείτονες με το 50άρι στα 600 μ. (βλ. φωτ.3)Το βράδυ πάλι το ίδιο... και σκοπιά!
Όποιος σκέφτεται ακόμη ότι σήμερα ο στρατός είναι κολέγιο ας βγάλει πρώτα το βύσμα από την πρίζα και ας το βάλει εκεί που ξέρει! Θυμώνω και με μένα που βιάστηκα να μιλήσω για Χυμείο, υποτιμώντας μια θητεία που λίγοι, μη προνομιούχοι βιώνουν πια με αυτόν τον τρόπο: μακριά, έντονα και ακούσια!

-Αλτ τις ει!
-Δεκανέας αλλαγής!
-Δόξα το Θεό!