Ελεγειακή επιστροφή

Μας πάτησαν
αλλά το ζουμί μας δεν τους χόρτασε.
Έτσι τώρα τρώνε και την πέτσα μας.

Δεν περιγράφω άλλο!

Αντί περιγραφής παραθέτω τη χθεσινοβραδυνή λήψη από σκηνής και μια παλαιότερη ρίμα που είχε λογοκριθεί για ευνόητους λόγους. Αυτή την ώρα με εκφράζουν απόλυτα και τα δύο... δεν ξέρω γιατί.















Βόλτες ο κύλινδρος,
σφαίρες στο βάθος.
Δάκρυ στο πυρ,
οργή στο λάθος.

Τρίχες κοντές,
έδαφος σκάρτο.
Φλούδες του χτες,
καφές στο πιάτο.

Τσίγγος υγρός,
σκουριά στο στόμα,
αίμα πηχτό,
χάρτινο χώμα.

Κίτρινη αυλή,
γαλάζιος ήλιος,
πράσινη ουλή,
Κόκκινος Μύλος.

Κόμπος στις φλέβες,
χρυσά κουμπιά.
Χακί βαλέδες,
χέρια στ' αυτιά.

Μέρα γιορτής,
νύχτας σκοπός,
όρθιος κι ευθύς,
μια σκέψη φως.

Ρίμα παντού
και ρήμα απόν.
Μα προς Θεού...
Αλτ στο παρόν!

Camping in the rain!

Τελικά έβρεξε...
Ξεκίνησε το πρωί και ξέχασε να σταματήσει.
Κλεισμένος στο υπερστεγανό σκηνάκι μου απολαμβάνω τον ήχο της βροχής και τη μοναξιά μου (ο σύσκηνος Μπουρ αποχώρησε από σήμερα βρεγμένος ως τ' αρχίδια, όπως λέει το Κο-Κομάντο).
Έχω νούμερο 2-4 αλλά δε με πιάνει ύπνος...
περιμένω ένα τηλεφώνημα που αργεί και οι σκέψεις έχουν φρακάρει στο μυαλό μου.

Κλείνω τα μάτια μήπως καταφέρω να κοιμηθώ...

Στον πυρετό της "Δόξας"!

Η πραγματικότητα αποδείχτηκε δυστυχώς πολύ κατώτερη των προσδοκιών μου.
Καταρχήν το σκηνάκι στήθηκε πάλι υπό βροχή και με κωλυόμενο τον σύσκηνο Μπουρ, που έκανε εμφάνιση τελευταίας στιγμής. Μόλις τακτοποιηθήκαμε αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι αποκλειστική μας δουλειά θα ήταν το γνώριμο ανούσιο σκοπέτο.
Το δικό μας στρατηγείο β' υπολειτουργεί και τα στελέχη παλεύουν να σκοτώσουν τη βαρεμάρα τους τρώγοντας και τραγουδώντας. Στο κύριο στρατηγείο υπάρχει περισσότερο τρέξιμο αλλά δεν μας αγγίζει.
Είναι εντυπωσιακή η συμπεριφορά των στελεχών που νομίζουν ότι βρίσκονται σε διακοπές και έχουν απαιτήσεις (τραπεζομάντηλα, γυάλινα ποτήρια, διαφορετικό φαγητό) που δεν ταιριάζουν στην προσομοίωση μιας εμπόλεμης κατάστασης. Κοντά σ' αυτούς, βέβαια, απολαμβάνουμε κι εμείς λίγη πολυτέλεια (βλ. φωτ. 2-4 WC, βρυσάκια, ψήσταριά).
Κατά τα άλλα η δύναμη οπλιτών είναι πολύ μικρή με αποτέλεσμα οι υπηρεσίες να είναι πολύ πυκνές και τα "μπιφτέκια" συχνότερα. Κατά συνέπεια το κλίμα δεν είναι ό,τι καλύτερο και ο χρόνος απλά κυλάει ξενέρωτα.

Ευτυχώς δεν έχει πολύ κρύο και δεν έβρεξε ξανά.

Προς το παρόν "καίω" ένα βραδυνό νούμερο 2-4 ξαπλωμένος χύμα πάνω στα τσουβαλάκια, ξόρκίζοντας τους ήχους του σκοτεινού δάσους με κάθε "κλικ" των πλήκτρων.

ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ

Μετά από μία ημέρα εγρήγορσης και αναμονής, ο συναγερμός δόθηκε πριν λίγο και με βρήκε στο μπάνιο.
Όπλα, φόρτωμα και όλοι έξω!
Μέσα σε μια υπέρβαρη καναδέζα, οδηγούμε τη λοξή μας φάλαγγα προς την πολεμική βάση.
Όπως λέει και ο Στρατέγκος: "Ο Θεός μαζί μας!"

14 ΚΟΤΟΠΟΥΛΑ ΑΚΟΜΑ !

Έφτασε κιόλας Παρασκευή...

Η εβδομάδα αυτή εξαφανίστηκε στη δίνη της προετοιμασίας του "Παρμενίωνα", της μεγάλης στρατιωτικής άσκησης μετά σκηνακίων που προβλέπεται να ξεκινήσει από Δευτέρα...











Ω, ναι... σκηνάκια και πάλι!



Για θυμηθείτε εδώ κι εδώ τι εστί βερύκοκο!

Αυτή τη φορά όμως ανυπομονώ, διότι η εμπειρία θα είναι πολύ διαφορετική αφού θα επανδρώνουμε το κέντρο λήψεως αποφάσεων με πιο light -ελπίζω- συνθήκες διαβίωσης. Άλλωστε είναι μόλις 4 βράδια και τείνουν να μειωθούν. Ο καιρός, βέβαια, δεν μας βοηθάει ιδιαίτερα αφού μέσα σε μια ημέρα απλά γυρίσαμε το διακόπτη στο "ΧΕΙΜΩΝΑΣ".

Κατά τα άλλα ο έντονος ρυθμός στο γραφείο και η υπηρεσίες με κάνουν να ξεχνώ την απαλεψιά των τελευταίων Κ.Σ.. Μια που είπα γραφείο να μη λησμονήσω να αναφερθώ στο νέο Διευθυντή μας, με τον οποίο χτίζουμε μια σχέση αμφισβήτησης και μίσους... πρόκειται για έναν μέγιστο ¨ΨΑΡΑ" που έχει βαλθεί να αποδείξει ότι λουφάρω και δεν χορταίνει να του ταΐζω το "άκυρο" με το πατόφτυαρο... ο βρωμογιωτάς... μέσα σε αφήνω ρε... αϊ σιχτήρ με σύγχησε!!! Ωστόσο δε με πιάνει ούτε αυτός... απομένουν μόλις 14 κοτόπουλα και δεν προλαβαίνω να τα φάω ούτε αυτά!












Μεταξύ άλλων βγάλαμε και ένα μικρό χαρτζιλίκι από ένα απρόσμενο συνεργατικό στοίχημα: ΠΑΟ-ΙΝΤΕΡ: 0-2 και μάλιστα μέσα σε ένα Λόχο που μανιωδώς τζογάρει και πάει "κουβά".
















'Οχι, μην παρεξηγηθώ, το γεγονός ήταν τυχαίο, ο στρατός δεν κατάφερε να με νοτίσει τόσο πολύ: ακόμα είμαι άσχετος από μπάλα (όπως δεν άρχισα να πίνω καφέ ούτε να καπνίζω κτλ.).

Λυπάμαι, Ε.Σ. αλλά έχασες!

Μοναδική μου έγνοια πλέον είναι να πάρω την άδειά μου από τη Μεραρχία και να μείνω αποσπασμένος εδώ μέχρι την τελευταία ημέρα.
Όσο σκέφτομαι ότι το Μάιο παρακαλούσα να με γυρίσουν στα Ρίζια...
Παρ' όλα αυτά από τότε έχουν αλλάξει τόσα πολλά... Όχι μόνο βελτιώθηκε η κατάσταση των υπηρεσιών αλλά στο στοιχειωμένο Διδυμότειχο έμελλε να γνωρίσω την "παρέα του στρατού", να γελάσω, να κλάψω, να τραγουδήσω, να φωνάξω, να μοιραστώ ψυχή.
Η σκέψη ότι η ημέρα της απόλυσης μπορεί να με βρει σε έναν "κρύο" θάλαμο να φορτώνομαι τα πράγματα και να φεύγω σαν κλέφτης μου φέρνει ανατριχίλα.
Τελικά, δεν αξίζει να πεις ΛΕΛΕ αν δεν υπάρχει κανείς να σε "ακούσει".

Αύριο αναμένω την μικρή "επιμένουσα" για μια τελευταία αδιαπραγμάτευτη επίσκεψη 24 ωρών...

Κατεβάζω ρολά!


_

ΠΕΡΙΠΟΛΑ ΜΕ ΚΑΒΒΑΔΙΑ... ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ

Χαλαρό Σαββατοκύριακο... ακόμα και μέσα...

αξέχαστη λάντζα με τον Μπουρ...











και διπλό περίπολο... που κάηκε μόλις ξεκίνησε.

Η ταχύτητα παλαίωσης είναι σχεδόν τρομακτική...

μια νυχτερινή βόλτα να ξεγελάσουμε την έφοδο

και να ακούσουμε Καββαδία κάτω από ένα ακόμα συννεφιασμένο φεγγάρι...

πυρομαχικά στο ντουλάπι, όπλα στο κρεβάτι και περιπολούμε τα όνειρά μας.

Κι έπειτα στρατός: ποτέ την Κυριακή!

Αραχτό λιώσιμο στην "παραλία" του Λόχου...












άκυρο στον ΑΥΔΜ, άκυρο στον Αρχιφύλακα!

ΕΞΟΔΟΣ

.

2 ΜΗΝΕΣ ΜΟΝΟ !

ΠΡΟΣΟΧΗ!
ΑΠΟΤΟΜΗ ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΚΣ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Αντί υποδοχής...

... μόλις μπήκα στο Λόχο, οι καλοί μου φίλοι μου σέρβιραν το πρώτο "ΑΚΥΡΟ" στο κρεβάτι!

Merci mes amis!

Πάμε παράταση!

Η σημερινή ημέρα επιπλέον άδειας είναι μια ευγενική προσφορά των απεργών του ΟΣΕ.

Ντιν-ντιν-ντιν...

Καμπανάκι!

...για το τέλος αυτής της μικρής μα τόσο γεμάτης άδειας.

...για την τελική ευθεία της θητείας.

...για το ξεκίνημα μιας ζωής που περίμενε 9 μήνες στην κατάψυξη.

,,,για την παιδική ανεμελιά που απειλείται με εξαφάνιση από μια ταχύρρυθμη καθημερινή ρουτίνα που δεν προσπερνά κανέναν.

Ανοίγω βήμα προς το Διδυμότειχο, την απόλυση, τη ζωή
και επιτέλους... φοβάμαι!

.

ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΦΩΣ !

Η επέμβαση ήταν μια ακόμη έντονη εμπειρία αλλά
όλα πήγαν καλά!
Οι πρώτες ώρες ήταν πιο δύσκολες από ότι περίμενα...
τελικά όμως άξιζε η μικρή ταλαιπωρία για το θαύμα της επόμενης μέρας!

Τώρα όλα στον κουβά...













ΥΓ.:Αποσύρομαι άμεσα από τον υπολογιστή... για όσο αντέξω!

΄

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ "GOLDENEYE"

Σε μισή ώρα μια ακτίνα λέιζερ θα τέμνει τον κερατοειδή μου και θα τον ανοίγει σαν να αφαιρεί "το τυρί από το τόστ".

Ακούγεται ανατριχιαστικό αλλά ευτυχώς θα κρατήσει λίγα δευτερόλεπτα.

Μετά θα αποχαιρετήσω τους γυάλινους "κολλητούς" μου











και θα βλέπω τον κόσμο με άλλο μάτι...

ΒΙΤΣΙΟΖΙΚΑ Κ.Σ.

Φτάσαμε στις 69 ημέρες...



Τα κ.σ. γίνονται σέξι
και όποιος αντέξει!

ΜΟΝΟ ΑΙΜΑ

Kαι αίμα έδωσα
και βεβαίωση πήρα
και άδεια θα αιτηθώ!

Είναι πολλές οι ημέρες άδειας!

ΜΙΑ ΤΡΕΛΗ ΤΡΕΛΗ ΠΤΗΣΗ !

Έφτασα σώος και αβλαβής!

Μετά από 2ωρη αναμονή, το χακί "πουλί" προσγειώθηκε στην Αλεξανδρούπολη και με κατάπιε στα γρήγορα.

Η χώνεψη ήταν θορυβώδης μα σύντομη...


























σε μισή ώρα με "έφτυσε" στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης σβήνοντας την αγωνία της μικρής "αναμένουσας".

'