(Μ113=ερπυστριοφόρο, παπάκι, TOMP)
Ζω μιαν αλήθεια που μοιάζει ψέμα,
ο ιδρώτας πήζει, κόκκινος, αίμα.
Μέχρι τη μέση βρωμιά και ατσάλι,
ήλιος και πάγος ως το κεφάλι.
Στην αγκαλιά μου σφίγγω με ζήλο
δίχως να θέλω καλό μου φίλο.
Το Μ-50 τρέμει κι αχνίζει,
πριν απ' τη σκέψη ξαναοπλίζει.
Βλέπεις ορίζοντα, μα πού χτυπάς;
Μόνη σου λύση, κατά ρυπάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου