Αγαπημένο Φανταρολόγιο,

σου αφιερώνω αυτές τις τελευταίες ηλεκτρονικές γραμμές, με τις οποίες ολοκληρώνεται το κοινό μας ταξίδι στη χακί ζωή.

Εγώ απολύθηκα και ξαναγεννήθηκα!

Εσύ συνεχίζεις ελεύθερο πια τη διαδικτυακή σου περιπέτεια...

Εύχομαι να σε διαβάζουν και να σε συμπληρώνουν,
να βοηθήσεις πολλούς να καταλάβουν τι σημαίνει θητεία και πώς παλεύεται.

Ελπίζω να χρησιμεύσεις σε κάποιους "άλλους" ώστε να βελτιώσουν τις συνθήκες στρατιωτικής εκπαίδευσης και διαβίωσης.

Μακάρι κάποτε να ξεπεραστείς μαζί με το στρατιωτικό θεσμό και να υπάρχεις απλά ως ανάμνηση μιας απολιθωμένης λογικής.

Πάνω απ' όλα, όμως, σ' ευχαριστώ γιατί ήσουν το πιο χρήσιμο πολυεργαλείο της θητείας μου... μέσο επικοινωνίας, καταγραφής, πληροφόρησης, απασχόλησης, απορρόφησης, εκτόνωσης και φυσικά το καλύτερο αναμνηστικό μιας υποχρεωτικής εμπειρίας.

Καλό δρόμο!

.

ΖΩΗ ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ... επιτέλους!

ΛΕΛΕ,
ΓΚΑΤΖΟΛΕΛΕ,
ΑΠΟΛΕΛΕ
ΚΑΙ
ΤΡΕΛΕΛΕ!!!

Μια νύχτα έμεινε...

μα πώς θα περάσει?

Σκοτείνιασε στα Ρίζια...

ωστόσο η υποδοχή ήταν εξαιρετική!

Οι απαιτούμενες υπογραφές μαζεύτηκαν πολύ γρήγορα, περιδιαβαίνοντας με πολιτικά ρούχα τα γραφεία και παρατηρώντας τις πολλές βελτιώσεις του στρατοπέδου.

Έμεινα σαν φάντασμα μέσα στο θάλαμο μέχρι τις 19:00 που βγήκαν οι εξοδούχοι και έζησα, τώρα στο τέλος, μια ξεχωριστή στιγμή. Ένας μάχιμος Λοχαγός και ένας Λόχος που τον μισεί και τον λατρεύει σαν πατέρα. Οι τελευταίες οδηγίες πριν τη μεθαυριανή άσκηση "ΤΥΦΩΝΑ" δόθηκαν μέσα στο θάλαμο σαν οικογενειακή σύναξη, συνοδεία πλάκας και κατσάδας. Όλοι οι στρατιώτες γύρω από το διοικητή τους, περίμεναν να ακούσουν συμβουλές επιβίωσης σαν έτοιμοι για πόλεμο... κι εγώ εκεί, μετέωρος, να απολύομαι και να ζηλεύω μια στιγμή που δεν έζησα.

Μια τελευταία καληνύχτα από τα σύνορα και είμαι έτοιμος να ξυπνήσω πολίτης!

.

Μόνο σήμερα....

Αποχαιρετισμός στα όπλα και επιστροφή στα Ρίζια!










Παρέδωσα οπλισμό και με το φύλλο πορείας στο χέρι περνώ την Πύλη για τελευταία φορά...

Επόμενη και τελευταία στάση -σαν προμελετημένο reset- το ανανεωμένο και "τεντωμένο" στρατόπεδο των Ριζίων, όπου αύριο θα παραλάβω το πολύτιμο απολυτήριο.

Άτιμη Γκατζολία,
δεν έμεινε καμία!

1 κ.σ....

Τελευταία βόλτα εν Διδυμοτείχω...







Με την ίδια μελαγχολία της πρώτης μοναχικής βόλτας αλλά φορτωμένος ημέρες και εμπειρίες θα κρατήσω μερικές ακόμα εικόνες για σουβενίρ...









































































































Αναμφισβήτητα, όμως, το καλύτερο "χάλασμα" στην πόλη είναι εδώ:

2 κ.σ....

Έφυγε και ο Χαρ μες στο λευκό σκαραβαίο...















Το τελευταίο λελεδόνι απέμεινε μόνο...

Λίγη υπομονή ακόμη!

--------------------------------

Περιμένοντας, είναι ευκαιρία να ενημερώσω όσους ενδιαφέρονται για τη συνέχεια του "πολιτικού" πλέον blogging, καθώς -όπως ξαναέγραψα- έχω αποκτήσει έναν ηλεκτρονικό εθισμό που δεν μπορώ να κόψω τόσο απότομα.
Ίσως ατονήσει σταδιακά...
μέχρι τότε, όμως, θα λειτουργούν 2 blogs ανοιχτής πρόσβασης:

Ένα αποκλειστικά φωτογραφικό,
με τίτλο "ΦΩΤΟΠΟΔΗΛΑΤΟ"

και ένα κυρίως αφηγηματικό,
με τίτλο "Μύθοι για την εποχή μας"

Εκτός αυτών, όμως, θα υπάρχει και ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο για να μοιραζόμαστε στιγμές με οικείους, φίλους και γνωστούς. Για να αποκτήσετε πρόσβαση σε αυτό, λύστε τον ακόλουθο blogoγρίφο τριών βημάτων ή (αν δεν τα πάτε καλά με τους γρίφους) πάρτε το "χάπι επιτάχυνσης" από δίπλα->.

Πρώτο Βήμα:
Με τον κέρσορα στο χέρι,
σαν να ήτανε νυστέρι,
σβήσε το χακί του οπλίτη,
δώσε "λόγιο" στον πολίτη.

.

3 κ.σ....

Ο καιρός γαρ εγγύς!

Το λέει και το γάλα...








Άλλη μια μέρα στο ΚΨΜ.
Άλλη μια έξοδος με υπηρεσιακό.
Άλλο ένα καταδικασμένο περίπολο...

Ξημερώνει το τελευταίο Σαββατοκύριακο στη Γκάτζα με υπηρεσία μέχρι την τελευταία ημέρα...

Ας είναι κι έτσι...


Συμπλήρωση 02:30 8/11/08









Με κιθάρα και μπουζούκι στήθηκε εκ του προχείρου μια αξέχαστη μεταμεσονύχτια γιορτή αποχαιρετισμού μέσα στο σκοτεινό ΚΨΜ. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι όσοι μένουν πίσω.