Από σκηνής

Γράφω κυρίως από ανάγκη να κρατηθώ ξύπνιος σε μια απίστευτη σκοπιά 2-4 ακριβώς στη μέση του παγωμένου πουθενά! Η φωτ.1 είναι μάλλον ψευδαίσθηση, αμέσως μετά άρχισε ... ο πόλεμος. Από τότε ζω μια αλήθεια που μοιάζει με ψέμα... ή μήπως το ανάποδο? Προσωμοίωση εμπόλεμης κατάστασης με οριακές συνθήκες διαβίωσης: για WC βλ. φωτ.2, τα μαγειρεία είναι ακριβώς όπως στη διαφήμιση της AEGEAN (κρέας ή ψάρι?) όμως χωρίς επιλογή, 2 ημέρες περιμέναμε εμφιαλωμένα νερά και πίναμε λίγο-λίγο από το ντεπόζιτο που έχουμε για πλύσιμο, την ημέρα η σκηνή είναι αποπνικτική και το βράδυ παγωμένη. Σαν να μην έφτανε αυτό, μόλις πεις ότι βολεύτηκες στο 1 τετραγωνικό της σκηνής έρχεται ο παρανοικός και ξεστομίζει τον εξωπραγματικό συνδυασμό λέξεων 'επιθεώρηση σκηνής': ''Γιατί τα λουκάνικα δεν είναι όρθια?'' (βραβείο καλύτερης προτεινόμενης απάντησης στη μικρή πλένουσα: Αν θέλετε να δείτε όρθια λουκάνικα περάστε το πρωί!). Κατά τα άλλα πορεία ατελείωτων χλμ. από το πρώτο μεσημέρι και ως το βράδυ για να δούμε τις θέσεις μάχης, πολυβολεία, ναρκοπέδια από κοντά. Την επομένη κανονική Επάνδρωση των θέσεων με τα άρματα και ο καλός σου Πολυβολητής να στοχεύει επί 5 ώρες τους γείτονες με το 50άρι στα 600 μ. (βλ. φωτ.3)Το βράδυ πάλι το ίδιο... και σκοπιά!
Όποιος σκέφτεται ακόμη ότι σήμερα ο στρατός είναι κολέγιο ας βγάλει πρώτα το βύσμα από την πρίζα και ας το βάλει εκεί που ξέρει! Θυμώνω και με μένα που βιάστηκα να μιλήσω για Χυμείο, υποτιμώντας μια θητεία που λίγοι, μη προνομιούχοι βιώνουν πια με αυτόν τον τρόπο: μακριά, έντονα και ακούσια!

-Αλτ τις ει!
-Δεκανέας αλλαγής!
-Δόξα το Θεό!