Αγαπημένο Φανταρολόγιο,

σου αφιερώνω αυτές τις τελευταίες ηλεκτρονικές γραμμές, με τις οποίες ολοκληρώνεται το κοινό μας ταξίδι στη χακί ζωή.

Εγώ απολύθηκα και ξαναγεννήθηκα!

Εσύ συνεχίζεις ελεύθερο πια τη διαδικτυακή σου περιπέτεια...

Εύχομαι να σε διαβάζουν και να σε συμπληρώνουν,
να βοηθήσεις πολλούς να καταλάβουν τι σημαίνει θητεία και πώς παλεύεται.

Ελπίζω να χρησιμεύσεις σε κάποιους "άλλους" ώστε να βελτιώσουν τις συνθήκες στρατιωτικής εκπαίδευσης και διαβίωσης.

Μακάρι κάποτε να ξεπεραστείς μαζί με το στρατιωτικό θεσμό και να υπάρχεις απλά ως ανάμνηση μιας απολιθωμένης λογικής.

Πάνω απ' όλα, όμως, σ' ευχαριστώ γιατί ήσουν το πιο χρήσιμο πολυεργαλείο της θητείας μου... μέσο επικοινωνίας, καταγραφής, πληροφόρησης, απασχόλησης, απορρόφησης, εκτόνωσης και φυσικά το καλύτερο αναμνηστικό μιας υποχρεωτικής εμπειρίας.

Καλό δρόμο!

.

ΖΩΗ ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ... επιτέλους!

ΛΕΛΕ,
ΓΚΑΤΖΟΛΕΛΕ,
ΑΠΟΛΕΛΕ
ΚΑΙ
ΤΡΕΛΕΛΕ!!!

Μια νύχτα έμεινε...

μα πώς θα περάσει?

Σκοτείνιασε στα Ρίζια...

ωστόσο η υποδοχή ήταν εξαιρετική!

Οι απαιτούμενες υπογραφές μαζεύτηκαν πολύ γρήγορα, περιδιαβαίνοντας με πολιτικά ρούχα τα γραφεία και παρατηρώντας τις πολλές βελτιώσεις του στρατοπέδου.

Έμεινα σαν φάντασμα μέσα στο θάλαμο μέχρι τις 19:00 που βγήκαν οι εξοδούχοι και έζησα, τώρα στο τέλος, μια ξεχωριστή στιγμή. Ένας μάχιμος Λοχαγός και ένας Λόχος που τον μισεί και τον λατρεύει σαν πατέρα. Οι τελευταίες οδηγίες πριν τη μεθαυριανή άσκηση "ΤΥΦΩΝΑ" δόθηκαν μέσα στο θάλαμο σαν οικογενειακή σύναξη, συνοδεία πλάκας και κατσάδας. Όλοι οι στρατιώτες γύρω από το διοικητή τους, περίμεναν να ακούσουν συμβουλές επιβίωσης σαν έτοιμοι για πόλεμο... κι εγώ εκεί, μετέωρος, να απολύομαι και να ζηλεύω μια στιγμή που δεν έζησα.

Μια τελευταία καληνύχτα από τα σύνορα και είμαι έτοιμος να ξυπνήσω πολίτης!

.

Μόνο σήμερα....

Αποχαιρετισμός στα όπλα και επιστροφή στα Ρίζια!










Παρέδωσα οπλισμό και με το φύλλο πορείας στο χέρι περνώ την Πύλη για τελευταία φορά...

Επόμενη και τελευταία στάση -σαν προμελετημένο reset- το ανανεωμένο και "τεντωμένο" στρατόπεδο των Ριζίων, όπου αύριο θα παραλάβω το πολύτιμο απολυτήριο.

Άτιμη Γκατζολία,
δεν έμεινε καμία!

1 κ.σ....

Τελευταία βόλτα εν Διδυμοτείχω...







Με την ίδια μελαγχολία της πρώτης μοναχικής βόλτας αλλά φορτωμένος ημέρες και εμπειρίες θα κρατήσω μερικές ακόμα εικόνες για σουβενίρ...









































































































Αναμφισβήτητα, όμως, το καλύτερο "χάλασμα" στην πόλη είναι εδώ:

2 κ.σ....

Έφυγε και ο Χαρ μες στο λευκό σκαραβαίο...















Το τελευταίο λελεδόνι απέμεινε μόνο...

Λίγη υπομονή ακόμη!

--------------------------------

Περιμένοντας, είναι ευκαιρία να ενημερώσω όσους ενδιαφέρονται για τη συνέχεια του "πολιτικού" πλέον blogging, καθώς -όπως ξαναέγραψα- έχω αποκτήσει έναν ηλεκτρονικό εθισμό που δεν μπορώ να κόψω τόσο απότομα.
Ίσως ατονήσει σταδιακά...
μέχρι τότε, όμως, θα λειτουργούν 2 blogs ανοιχτής πρόσβασης:

Ένα αποκλειστικά φωτογραφικό,
με τίτλο "ΦΩΤΟΠΟΔΗΛΑΤΟ"

και ένα κυρίως αφηγηματικό,
με τίτλο "Μύθοι για την εποχή μας"

Εκτός αυτών, όμως, θα υπάρχει και ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο για να μοιραζόμαστε στιγμές με οικείους, φίλους και γνωστούς. Για να αποκτήσετε πρόσβαση σε αυτό, λύστε τον ακόλουθο blogoγρίφο τριών βημάτων ή (αν δεν τα πάτε καλά με τους γρίφους) πάρτε το "χάπι επιτάχυνσης" από δίπλα->.

Πρώτο Βήμα:
Με τον κέρσορα στο χέρι,
σαν να ήτανε νυστέρι,
σβήσε το χακί του οπλίτη,
δώσε "λόγιο" στον πολίτη.

.

3 κ.σ....

Ο καιρός γαρ εγγύς!

Το λέει και το γάλα...








Άλλη μια μέρα στο ΚΨΜ.
Άλλη μια έξοδος με υπηρεσιακό.
Άλλο ένα καταδικασμένο περίπολο...

Ξημερώνει το τελευταίο Σαββατοκύριακο στη Γκάτζα με υπηρεσία μέχρι την τελευταία ημέρα...

Ας είναι κι έτσι...


Συμπλήρωση 02:30 8/11/08









Με κιθάρα και μπουζούκι στήθηκε εκ του προχείρου μια αξέχαστη μεταμεσονύχτια γιορτή αποχαιρετισμού μέσα στο σκοτεινό ΚΨΜ. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι όσοι μένουν πίσω.

4 κ.σ....

Free man walking!

Καλός πολίτης Μπουρ... καλή ζωή σε όλους!

Σήμερα πέρασε όλο το πρωί στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο για την απαραίτητη ακτινογραφία πριν την απόλυση: "Χωρίς παθολογικά ευρήματα". Κοινώς, ο στρατός με παραδίδει στην πολιτεία ακέραιο, όπως με δανείστηκε.

Το τελευταίο κοτόπουλο καταναλώθηκε, ο Κοντός έγινε "θερινός" στα εστιατόρια και ένα διπλό περίπολο "κάηκε" όπως προβλέπεται.

Οι ώρες κυλούν μέσα απ' το σταγονόμετρο και η απαλεψιά κορυφώνεται...

5 κ.σ....

Πέρασε ένα ξεχωριστό κ.σ.!

Το πρωινό υπόλοιπο ενός διαλυμένου ΤΑΕ ξεκίνησε κρυφακούγοντας την αναφορά Λόχου, όπου μοιράστηκαν 105 αποχαιρετιστήριες μέρες φυλάκισης.

Το μεσημέρι ακολούθησε η στοργική ανάκλησή τους και η απολογιστική κουβέντα μεταξύ Διοίκησης και απολυόμενων.

Πριν την μεσημεριανή φρουρά οι λελεδοπαραλλαγές σκίστηκαν με μαζική μανία σε μία παραδοσιακή τελετή... θυσίασα κι εγώ 2 μπλουζάκια και μερικά κουμπιά στο Θεό της απόλυσης.

Το εξόδιο γλέντι έγινε στα ''ΚΙΟΥΠΙΑ'', συνοδεία μπατσίνων και μπουζουκιού, με άφθονη ρετσίνα να εξαφανίζεται σε "άσπρους πάτους."

Όπως κάθε μεγάλο γλέντι που σέβεται τον εαυτό του, έτσι κι αυτό είχε επεισοδιακή κατάληξη... Με πρωταγωνιστή τον χλωμό και ημιαναίσθητο Χαρ, που εγκαινίασε ανεπανόρθωτα το νιπτήρα του "Black Rose", μετά από 3 ώρες ολοκληρώσαμε την αποστολή "αθόρυβης" μεταφοράς του στο Λόχο με μεγάλη επιτυχία.

1 ώρα αργότερα όλος ο λελεθάλαμος ροχαλίζει σε βαθιά αλκοολούχα νάρκη περιμένοντας το τελευταίο ξημέρωμα πίσω απ' τα σύρματα.

6 κ.σ....

...μέσα από ένα στημένο τριαδικό ΤΑΕ με τους Χαρ και Μπουρ. Συνεχόμενη υπηρεσία Νο. 4, γλιτώνοντας νυχτερινή εκπαίδευση. Δύο συναγερμοί για γέλια, ένα λουκάνικο στην τουαλέτα, πόκερ και παρηγοριά στον Κοντό.

Έξω κρύο και ομίχλη... μέσα σε μια ημέρα χειμώνιασε... καιρός να φεύγουν τα λελεδόνια.

7 κ.σ....

... 3η υπηρεσία σερί... 1 εβδομάδα πριν την απόλυση!

Είναι προφανές ότι η χαλαρότητα και η προνομιακή μεταχείριση των απολυόμενων αποτελεί μύθο μιας άλλης εποχής.

Ευτυχώς που εξασφαλίζουμε κάποιες ώρες εξόδου με υπηρεσιακά σημειώματα. Από την άλλη το τοπίο έξω είναι απαράλλαχτα απελπιστικό.
Όσο σκέφτομαι ότι κατηγορούσα την προηγούμενη σειρά απολύσεως επειδή περνούσαν τα τελευταία κ.σ. τους μέσα στα ιντερνετάδικα. Τώρα τα λούζομαι...

Σήμερα το πρωί, πρώτη εργάσιμη μετά την επιστροφή, πήρα την πρωτοβουλία και δεν έκανα τίποτα... την έβγαλα στο ΚΨΜ βλέποντας Μενεγάκη. Στο γραφείο απλά δεν εμφανίστηκα και μάλλον δε με αναζήτησε κανείς μετά από 1 μήνα απουσίας. Ο αντικαταστάτης μου άλλωστε είναι ήδη καθοδόν. Ο χρόνος βέβαια κυλάει ακόμα πιο δύσκολα όταν βρίσκεσαι σε πλήρη αδράνεια όλο το πρωί.

Από αύριο κάθε μέρα της εβδομάδας που θα περνάει δε θα με ξαναβρεί "μέσα"...

8 κ.σ....

... και πάλι υπηρεσία!

Έξω με υπηρεσιακό ανάμεσα σε 2 νούμερα περιπόλου.

Ο καιρός καλοκαιρινός αλλά το Διδυμότειχο έρημο, το πατάρι του Ίντερνετ Καφέ γεμάτο αλλά οι φοιτούσες στη Σχολή Αστυνομίας καλά κρυμμένες.

Ο χρόνος μοιάζει σταματημένος είτε μέσα, είτε έξω... πρώτη φορά ένιωσα ότι ο ύπνος μικραίνει τη θητεία αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να κοιμηθώ. Το μυαλό μου είναι γεμάτο σκέψεις για τη ζωή "μετά" που με κρατούν άυπνο.

Όσα συμβαίνουν στο Λόχο με αφήνουν ουσιαστικά αδιάφορο, όπως και οι πολλοί νέοι, που δεν προλαβαίνω ούτε τα ονόματά τους να μάθω.

Κρατώ και πάλι την ανάσα μου αυτοσυγκεντρωμένος σαν ελεύθερος καταδύτης για να μη χάσω την ψυχραιμία μου στο τέλος.

Ίσως ήταν λάθος που δεν πήρα εκείνη την αναρρωτική...

Τώρα θέλω μόνο να φύγω!

9 κ.σ....

Επέστρεψα ως λελεδοστρατηγός αλλά η υπηρεσία δε με προσπέρασε... Σαββατιάτικη εμπλοκή και θαλαμοφυλίκι. Στα ίδια και οι υπόλοιποι απολυόμενοι, ανάμεικτα συναισθήματα και μια καταπιεσμένη απαλεψιά που σύντομα θα εκραγεί και ίσως με παρασύρει...

Κλείνω επειγόντως γιατί με περιμένει μια νυχτερινή λελεδολάντζα... ελπίζω η τελευταία!