ΣΤΗ ΧΥΤΡΑ!

Η θερμοκρασία πέφτει αλλά το στρατόπεδο βράζει...

Τα πουστόνεα ήρθαν βυσματωμένα, τσαμπουκαλεμένα και απρόθυμα!

Οι "πρωτομάστορες" του στρατοπέδου σκαλίζουν και πάλι το σχέδιο ασφαλείας και ετοιμάζονται να μας κάνουν την έκπληξη, εφευρίσκοντας νέες υπηρεσίες.

Οι υπάρχουσες υπηρεσίες μοιάζουν με το γεφύρι της Άρτας...
ολημερίς τις φτιάχνουνε, το βράδυ τις αλλάζουν!

Αδειούχοι ορίζονται θαλαμοφύλακες, άοπλοι μπαίνουν ΤΑΕ και ένας ανίκανος Επιλοχίας απειλεί με παραίτηση... σιγά το μπιντέ!

Η παλιά "φρουρά" (μας), μειώνεται επικίνδυνα, αδυνατεί να κρατήσει τα κρίσιμα πόστα και κατ' επέκταση μάλλον θα χάσει τον έλεγχο της κατάστασης.

Μέσα σε όλα αυτά μπαίνουμε στην κρίσιμη φάση προετοιμασίας για τη "μεγάλη" άσκηση. Παρά το μεγάλο κόστος, το Επιτελείο λειτουργεί σε ρυθμούς υλοποίησης.
Κι όμως το "άκυρο" κυκλοφορεί και παραμονεύει.

Θα ακολουθήσει εβδομάδα εσωτερικών αλλαγών, γκρίνιας και προετοιμασίας για την άσκηση... συναγερμοί, επανδρώσεις κλπ.

Δε με πιάνουν αυτά...

Με τα φτερά ενός C-130 δραπετεύω αύριο το πρωί με στυλ "Con-Air" και ετοιμάζομαι για μία "δική" μου περιπετειώδη εβδομάδα όπου πρέπει να τα προλάβω όλα!

Εξατμίζομαι μέσα από τη βαλβίδα διαφυγής!

Φφφςςςςςςςςςς!

Περιμένοντας τα πουστόνεα!

Χωμένος σε ένα ηλεκτρονικό πατάρι μαζί με τον Κοντό προσπαθώ να μηδενίσω τις ώρες μιας άχαρης εξόδου. Σχεδόν μόνος μου γέμιζα τη σημερινή λίστα εξοδούχων... από τη μια ημέρα στην άλλη ο Λόχος βρέθηκε σε απότομη εμπλοκή... με 15 αδειούχους δύσκολο να αποφύγεις κάτι τέτοιο. Άλλωστε ανάμεσα σε αυτούς θα είμαι κι εγώ από Δευτέρα!

Όταν επιστρέψω ελπίζω πως όλα θα έχουν ομαλοποιηθεί και πάλι, καθώς καταφτάνουν οι δευτερομετάθετοι, τα κοινώς λεγόμενα (έστω και καταχρηστικά) "πουστόνεα".

Η διαδικασία μετάλλαξης σε "παλιό" είναι εντυπωσιακή... δεν περίμενα ποτέ ότι θα ένιωθα έτσι αλλά, χωρίς να το συνειδητοποιώ, συμβαίνει μέρα με τη μέρα. Τα βήματα γίνονται βαριά, το τζόκεϊ ξεκεντράρει, τους γνωρίζεις όλους μα δε θέλεις να τους ξέρεις, οι καλημέρες δύσκολες, το βλέμμα λοκάρει όλο και πιο συχνά την Πύλη Εξόδου και οι κουβέντες είναι μετρημένες λέξεις που επαναλαμβάνουν ρυθμικά μια στρατιωτική βρώμικη αργκό που απαντά σε όλα:
-δε τη παλεύω,
-για το μπούτσο,
-πουστόνεο,
-Γιωτά,
-προβλέπεται για την ΕΣΣΟ μου,
-δε με πιάνει,
-άκυρο ψαρά...

Σαν να μην έφτανε η απαλεψιά εναπόκειται και αλλαγή Διοικητή στο Λόχο (μάλλον δε θα είμαι εκεί για να τη δω από κοντά)... τα ηνία αναλαμβάνει το Κο... Κο... Κομάντος που έχει σκοπό να μας "τεντώσει".
Ωστόσο οι μέρες είναι τόσο, μα τόσο λίγες πια...


΄

ΟΛΑ ΕΝ ΤΑΞΕΙ (2 βράδια μετά)

Τώρα είναι όλα εν τάξει!

Τα κρεβάτια τεντωμένα.
Οι αρβύλες στη σειρά.
Τα καρβέλια σε παράταξη.
Μια κουρασμένη καρδιά χτυπά ξανά για ζωή
και ένας (ακόμη)
ΕΠ.ΟΠ. "έχει" το μυαλό του στην άσφαλτο...

ΦΡΟΥΡΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ (2 βράδια πριν)

Ένα σιδερένιο κρεβάτι, δανεικό
να κοιμίσουμε την αγωνία μας.
Τριμμένα σεντόνια στο σώμα
και η λαδομπογιά κρύα στα ρουθούνια.
Στον άδειο θάλαμο, εξαρτυμένος,
βαστώ το θάνατο
που δραπετεύει σε δόσεις.
Δεσμευμένος με καλλίγραμμα καλώδια,
περιγράφεις αυτή την άυπνη νύχτα με σιωπή.

5 ΜΗΝΕΣ ΓΚΑΤΖΑ

... και προκοπή δεν είδα!

Αντί μεταθέσεως πήρα ένα μεγάλο...

ΑΚΥΡΟ!

Hotel ή Λοχotel?

Πέρασαν άλλες δυο μέρες μαζί... αφήνω μόνη τη μικρή "διανυκτερεύουσα" και αναζητώ το δρόμο προς τα "πίσω". Περιμένω το αργοπορημένο ταξί και μετρώ τις άχρωμες στιγμές χώρια. Την άφησα νωρίς... Ένα αυτόματο βήμα επιστροφής πνίγεται στο βούρκο του ορθολογισμού. Ακούω το βρόγχο μιας ταλαιπωρημένης μηχανής να πλησιάζει ενοχλητικά. Με αγχωμένα μάτια σαρώνω βιαστικά όλα τα φωτισμένα παράθυρα... μια τελευταία σκιά της να κρατήσω για συντροφιά αυτή την πανσέληνη νύχτα.
"Που πας φίλε;"
"Στο διάολο..."

Δεκαπενταεύγουστος

Χρόνια Πολλά!
...μέσα από μία εορταστική 24ωρη υπηρεσία ΤΑΕ, παρέα με τον καμπανόφατσα Μπουρ, τον σπίκερ Χαρ και τον μαύρο Τουρ.
Γέλιο, πόκερ και σκοπιά!
Σίγουρα ένας δεκαπενταύγουστος πολύ διαφορετικός από τους προηγούμενους και τους επόμενους.
Με το γεμάτο φεγγάρι στο στόχαστρο, παλιώνουμε επικίνδυνα μαζί με τον Μπουρ, μισοφυλώντας την βαριά πύλη, απέναντι από το μπαλκόνι της πρόκλησης.
Έφοδος... για κλάματα! Ψαροκαραβανάδες!

ΚαληνύχΤΑ...Ε?

.

Στρατιωτικός άβακας

Σκοπέτο γερμανικό στο "πέταλο".
Στο δεξί αυτί, Παπάζογλου, Θηβαίος, Δεληβοριάς δίνουν συναυλία για πάρτη μου, στο αριστερό... εμπλοκή, η φωνή του διπλοσκοπού μου, που αγωνίζεται να μου πιάσει κουβέντα. Δεν μπορώ τώρα, θέλω να γιορτάσω μόνος τους 3 μήνες που υπολείπονται ως την απόλυση!

Να μια καλή στιγμή να μετρήσω τη θητεία σε αριθμούς: πέρασαν 184 μέρες, δηλαδή 66,278% της θητείας και απομένουν 92 ημέρες ή 7.983.000 δευτερόλεπτα.
Πέρασα από 7 Μονάδες και Υπομονάδες του Ε.Σ.
Βρέθηκα, μέχρι σήμερα, συνολικά 39 ημέρες εκτός στρατοπέδου λόγω άδειας και ελπίζω σε άλλες 20 έως 40 ημέρες.
Αδυνατώ να αθροίσω αντίστοιχα τις ώρες και μέρες υπηρεσίας (ή έστω δεν θέλω).


Doc, συνέχισε να ισορροπείς μεταξύ Preminger και Σεφέρη... και καλή επιτυχία!

Σουρεαλιστικά Πα...Πα...Παρέκτροπα

Ο "Κόσμο" φορτώνει ό,τι βρει ελπίζοντας να σκαρφαλώσει στο διάστημα.
Το ολυμπιακό JENGA γεννιέται.

Πέντε φαντάρια συζητούν για σχέσεις και σεξ κεκλεισμένων των τειχών. Απουσία και συνουσία.

Αναλάβαμε το ΤΑΕ. Υπηρεσίες: πουτάνα!

Ο "έκπτωτος ψάλτης" μας νανουρίζει με σκυλάδικες μπαλάντες. Αντώνη, έφυγες νωρίς.

Πρόθυμος και ανίκανος ή μάταια ασυμβίβαστος?
Μπλε.

ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΑΚΟΜΑ !

Τα "λελεδόνια" φεύγουνε γελώντας, αφήνοντας πίσω τους τα χακί κουρέλια, που με μανία διαρρηγνύονται σε μια παραδοσιακή τελετή σκισίματος από τους υπόλοιπους, "παλιούς" και "νέους".

Για τους παραμένοντες τα συναισθήματα είναι πιο μπερδεμένα...

Η φυγή των απολυόμενων φέρνει πιο κοντά και τη δική μας απόλυση, η απουσία τους αναβαθμίζει αναγκαστικά τη δική μας παρουσία που παλιώνει σαν καλό κρασί. Δεν κρύβεται όμως και η στενοχώρια για την απώλεια κάποιων πραγματικά "καλών παιδιών" που θα λείψουν από την καθημερινότητα του Λόχου... αυτό δυστυχώς είναι το τίμημα για να ξεφορτωθείς και αρκετή ενοχλητική ανθρωποσαβούρα. Παράλληλα δεν είναι καθόλου εύκολο να βλέπεις κόσμο να φεύγει οριστικά με το πολύτιμο απολυτήριο ανα χείρας, άλλους να μετρούν λίγες μερούλες για μια λυτρωτική μετάθεση σπίτι τους και να νιώθεις μόνος δίχως κάτι να περιμένεις...

Βλέπω τα στρατιωτικά κουρέλια δίπλα στο σιδερένιο κρεβάτι μου και νανουρίζομαι από το μονότονο τραγούδι τους: Λελέ-λελέ-λελέ-λελέ...

ΑΡΙΘΜΟΣ ΔΙΨΗΦΙΟΣ: ΠΟΛΙΤΗΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ

Στη στρατιωτική αργκό "σπάσαμε την κατοστάρα"... φριχτή έκφραση αλλά αληθινή.

Η στιγμή με βρήκε σε μια αναπάντεχα μεγάλη 48ωρη άδεια, λίγο πριν τη μεγάλη εμπλοκή του Αυγούστου.

Το κύμα, που βιάστηκα να αποχαιρετήσω λίγα posts νωρίτερα, έγλειφε γαργαλιστικά τους άψογους στρατιωτικούς κοιλιακούς, ενώ παρακολουθούσα τους μαυρισμένους γλουτούς μιας καλογυμνασμένης "μαμάς", σε μια πρότυπη MILF point παραλία της Χαλκιδικής. Αυθόρμητα, πέρασαν από μπροστά μου σε φωτεινό μπάνερ οι χιλιοτραγουδισμένοι στίχοι της μεγάλης λαϊκής επιτυχίας : "Η σαραντάρα ίσον με δύο εικοσάρες..." και τότε το μυαλό μου γέμισε με αριθμούς. Τίναξα την αμμουδιά από πάνω μου και άρπαξα το κινητό γεμάτος λαχτάρα... το Leleja (ειδικό java προγραμματάκι που μετράει αντίστροφα τα ΚουΣού και απονέμει λελεδοβαθμούς) το έλεγε καθαρά: 98 και σήμερα....

επιστρέφω πλέον ως λελεδο-Ταγματάρχης!

ΓΕΝΕΘΛΙΟ ΑΣΜΑ

(Αντί τούρτας)

Να ζήσεις φαντάρε
και να σαι καλά,
πολίτης να γίνεις με γένια πολλά!
Εξόδους να παίρνεις,
σκοπιά να μη δεις,
η απόλυση να 'ρθει,
ΛΕΛΕ πια να πεις!