Ανταπόκριση από Ορεστιάδα

Στα Ρίζια φτάσαμε μαζί με φαντάρους από άλλα στρατόπεδα την Παρασκευή το βράδυ και από την πρώτη υποδοχή του ΑΥΔΜ (επόπτη) κατάλαβα ότι τα πράγματα είναι μάλλον καλά: "Φέρτε μερικές καρέκλες να κάτσουν τα παιδιά, τόσο δρόμο κάνανε!"

Πράγματι η κατάσταση είναι αρκετά χαλαρή όσον αφορά την εκπαίδευση, τις αναφορές, τις επιθεωρήσεις και τα υπόλοιπα προβλεπόμενα. Οι παλιότεροι είναι επίσης πολύ φιλικοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν όπως μπορούν. Ο θάλαμος είναι πολύ πιο άνετος αλλά ο Λόχος συνολικά και ειδικά οι τουαλέτες δεν είναι υπόδειγμα καθαριότητας. Οι υπηρεσίες φαίνεται να μοιράζονται καλά και πριν έρθουμε εμείς πήγαιναν μία μέσα, μία έξω. Εμείς προς το παρόν είμαστε απαλλαγμένοι από υπηρεσίες καθώς προβλέπεται μία εβδομάδα προσαρμογής. Συνεπώς είμαστε όλο το ΣΚ έξω. Χτες ξεναγηθήκαμε στα Ρίζια τα οποία είναι τριπλάσια από τη Ροδόπολη κι έχουν όλα τα απαραίτητα από Ίντερνετ-καφέ μέχρι Πλυντήρια-Στεγνωτήρια. Είναι αγκιστρωμένα πάνω στον ποταμό Άρδα και νοιώθεις τυχερός (κατά μία έννοια) που η στρατιωτική μοίρα σου δίνει τη δυνατότητα να πιεις ένα καφέ στις όχθες του.
Σήμερα το πρόγραμμα είχε Ορεστιάδα, 15-20 χλμ. απόσταση και βέβαια δεν προβλέπεται για την έξοδό μας. Αλλά τι τα θες, όλοι εδώ έρχονται και κανείς δεν τους ελέγχει. Η πόλη συναγωνίζεται τη ρυμοτομία της Σπάρτης και κατά την προσωπική μου άποψη κερδίζει άνετα. Δεν έχει καμιά γραφικότητα, νεόκτιστη είναι αλλά πολλή βολική για να τη γυρίσεις. Τόσο βολική που δεν έχει ούτε ένα φανάρι στους δρόμους... πραγματικά όμως κανένα!!!

Η μεγάλη μου αγωνία είναι για αύριο: είναι πολύ πιθανό μόλις άρχισα να προσαρμόζομαι να με στείλουν κατευθείαν για εκπαίδευση Πολυβολητή στην Καβύλη που βρίσκεται παραδίπλα αλλά δεν έχει καμία σχέση με τα Ρίζια. Είναι ένα τεράστιο στρατόπεδο με πολλά τάγματα, όπου ο χαμηλότερος βαθμοφόρος είναι λοχαγός και βαράς όλη μέρα προσοχές και τρως φυλακές για το παραμικρό. Όλα προβλεπόμενα καθώς απότελεί πρότυπο στρατόπεδο στην Ελλάδα και η εκπαίδευση στην τσίτα. Κατά την είσοδο σε ξεβρακώνουν σχεδόν στο ψάξιμο και ο Διοικητής λένε πως σε κάνει να ψιλοχεστείς. Ο θεολόγος που αφήσαμε εκεί τις προάλλες για την μετάθεσή του, ζήτησε ήδη αναβολή... δεν υπερβάλλω... φεύγει κανονικότατα.
Εύχομαι να με στείλουν πουθενά αλλού ή να μη με στείλουν καθόλου αλλά δεν βλέπω να πιάνουν οι ευχές. Τα άλλα δε με ανησυχούν... πιο πολύ σκέφτομαι τα χίλιαδυο μη προβλεπόμενα που κουβαλάω και δεν ξέρω που θα τα χώσω για να μη φάω φυλακή με το καλημέρα σας. Δε βαριέσαι ένας μήνας θα είναι θα περάσει...

Αύριο είναι η μέρα της κρίσης!
Μέχρι τότε ...
καταδύομαι!