Παγκόσμια ημέρα ποίησης

Είμαστε 12 και πάμε...
Σάκοι, λουκάνικα, κορμιά,
η Καναδέζα κρύο δέρμα
κι ο Νουκ μπροστά φυλάει τα έρμα.

Ύπνος, αστεία, σκέψη πολλή,
παράξενη εναλλαγή.
Ο Νουρ απέναντι, μόνος μιλάει
αγχώνεται, λέει, που ο χρόνος κυλάει.

Ο Μπαζ ακούει στίχους ρ(ου)-π(ού)
κι ο Άζο παίζει σαν τη μαϊμού.
Ο θεολόγος κοιτά με τρέλα
και η μηχανή χτυπάει μπιέλα.

Ο Ρεβυθούλης κοιμάται Δίκαια,
ξύπνιος ο Άδης από τη Νίκαια.
Είναι άλλοι 5, από τον Τρίτο,
μόνος μου όμως πάω βάθος κήπο

Φεύγουν οι πρώτοι,
ευχή και δάκρυ.
Μακρύς ο δρόμος...
Ρίζια στην άκρη!