Ελεγειακή επιστροφή

Μας πάτησαν
αλλά το ζουμί μας δεν τους χόρτασε.
Έτσι τώρα τρώνε και την πέτσα μας.

Δεν περιγράφω άλλο!

Αντί περιγραφής παραθέτω τη χθεσινοβραδυνή λήψη από σκηνής και μια παλαιότερη ρίμα που είχε λογοκριθεί για ευνόητους λόγους. Αυτή την ώρα με εκφράζουν απόλυτα και τα δύο... δεν ξέρω γιατί.















Βόλτες ο κύλινδρος,
σφαίρες στο βάθος.
Δάκρυ στο πυρ,
οργή στο λάθος.

Τρίχες κοντές,
έδαφος σκάρτο.
Φλούδες του χτες,
καφές στο πιάτο.

Τσίγγος υγρός,
σκουριά στο στόμα,
αίμα πηχτό,
χάρτινο χώμα.

Κίτρινη αυλή,
γαλάζιος ήλιος,
πράσινη ουλή,
Κόκκινος Μύλος.

Κόμπος στις φλέβες,
χρυσά κουμπιά.
Χακί βαλέδες,
χέρια στ' αυτιά.

Μέρα γιορτής,
νύχτας σκοπός,
όρθιος κι ευθύς,
μια σκέψη φως.

Ρίμα παντού
και ρήμα απόν.
Μα προς Θεού...
Αλτ στο παρόν!