Καταρχήν το σκηνάκι στήθηκε πάλι υπό βροχή και με κωλυόμενο τον σύσκηνο Μπουρ, που έκανε εμφάνιση τελευταίας στιγμής. Μόλις τακτοποιηθήκαμε αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι αποκλειστική μας δουλειά θα ήταν το γνώριμο ανούσιο σκοπέτο.
Το δικό μας στρατηγείο β' υπολειτουργεί και τα στελέχη παλεύουν να σκοτώσουν τη βαρεμάρα τους τρώγοντας και τραγουδώντας. Στο κύριο στρατηγείο υπάρχει περισσότερο τρέξιμο αλλά δεν μας αγγίζει.
Είναι εντυπωσιακή η συμπεριφορά των στελεχών που νομίζουν ότι βρίσκονται σε διακοπές και έχουν απαιτήσεις (τραπεζομάντηλα, γυάλινα ποτήρια, διαφορετικό φαγητό) που δεν ταιριάζουν στην προσομοίωση μιας εμπόλεμης κατάστασης. Κοντά σ' αυτούς, βέβαια, απολαμβάνουμε κι εμείς λίγη πολυτέλεια (βλ. φωτ. 2-4 WC, βρυσάκια, ψήσταριά).
Κατά τα άλλα η δύναμη οπλιτών είναι πολύ μικρή με αποτέλεσμα οι υπηρεσίες να είναι πολύ πυκνές και τα "μπιφτέκια" συχνότερα. Κατά συνέπεια το κλίμα δεν είναι ό,τι καλύτερο και ο χρόνος απλά κυλάει ξενέρωτα.
Ευτυχώς δεν έχει πολύ κρύο και δεν έβρεξε ξανά.
Προς το παρόν "καίω" ένα βραδυνό νούμερο 2-4 ξαπλωμένος χύμα πάνω στα τσουβαλάκια, ξόρκίζοντας τους ήχους του σκοτεινού δάσους με κάθε "κλικ" των πλήκτρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου