Ξεκίνησε το πρωί και ξέχασε να σταματήσει.
Κλεισμένος στο υπερστεγανό σκηνάκι μου απολαμβάνω τον ήχο της βροχής και τη μοναξιά μου (ο σύσκηνος Μπουρ αποχώρησε από σήμερα βρεγμένος ως τ' αρχίδια, όπως λέει το Κο-Κομάντο).
Έχω νούμερο 2-4 αλλά δε με πιάνει ύπνος...
περιμένω ένα τηλεφώνημα που αργεί και οι σκέψεις έχουν φρακάρει στο μυαλό μου.
Κλείνω τα μάτια μήπως καταφέρω να κοιμηθώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου