Ήδη από χτες βράδυ, γυρνώντας από την άδεια, μου ανακοινώθηκε η απόσπασή μου στο Διδυμότειχο... εντελώς τυχαία είχαν άμεση ανάγκη από κάποιον σαν κι εμένα στη Μεραρχία.
Από το πρωί λοιπόν μάζευα υπογραφές και χαιρετούσα κόσμο που νόμιζε ότι απολύομαι. Το μεσημέρι πέρασα την πύλη με τα πολιτικά μου ρούχα και το φύλλο πορείας στο χέρι: Ρίζια... άντε γεια!
Κατά τις δύο έφτασα στο νέο μου σπιτικό
και εγκαταστάθηκα στο βαρύγδουπο "Λόχο Στρατηγείου" παρέα με άλλους 20 γραφείς και πληροφορικάριους. Ο μέσος όρος ηλικίας είναι γύρω στα 28 και το επίπεδο επικοινωνίας σαφώς ανώτερο. Ωστόσο, η διαδικασία αναπροσαρμογής είναι πάντα εξαιρετικά επίπονη. Οι υπόλοιποι φρόντισαν να τη δυσκολέψουν λίγο περισσότερο παρά την καλή τους διάθεση. Όλοι (μα όλοι!) μαζί και ο καθένας χώρια μου περιέγραψαν μια μαύρη κατάσταση όπου η λέξη "έξοδος" είναι ανέκδοτο καθώς οι υπηρεσίες είναι περισσότερες από τα άτομα, με αποτέλεσμα να είναι όλοι το πρωί γραφείς και το βράδυ σκοποί κάθε μέρα. Λες και ήταν συνεννοημένοι όλοι κατέληγαν με νόημα στην ίδια κουβέντα: "Αν ήθελες και ήρθες, προλαβαίνεις να φύγεις!". (Ή ήταν μιλημένοι για να με τρελάνουν ή η φράση αυτή είναι το σλόγκαν τους.) Ομολογώ ότι με άγχωσαν. Απτόητος όμως πήγα στον Διοικητή του Λόχου και κέρδισα εύκολα τουλάχιστον τη σημερινή μου έξοδο μέχρι τις 23:30.
Γυρνώ στο Διδυμότειχο (που αδικείται από την τραγουδιστική του φήμη) και προσπαθώ με μανία να "παλιώσω". Με τρώνε βέβαια οι σκέψεις μήπως είναι η τελευταία μου έξοδος, μήπως..............
δε θα βιαστώ να ολοκληρώσω αυτή τη φράση, ούτε και το κείμενο εν γένει....
ας έρθει η Δευτέρα και βλέπουμε.
.
2 σχόλια:
Υπομονή ρε συ.. twibble στο κινητό μπας και βλέπεις κάνα twitter και είσαι σε επαφή με τον κόσμο.
Μετά από τη live εκτέλεση του τραγουδιού-σταθμός την Παρασκευή το βράδυ από το Μαχαιρίτσα , σκέφτηκα πως για το blues χρειάζονται 2...οπότε και αποφάσισα να αναχωρήσω κατά τις 12 το μεσημέρι για Διδυμότειχο, με μηδαμινή ομολογώ αντίσταση από τον ποιητή. Εμπόδιο βασικό η απεργία...αλλά μόλις βρέθηκε η απαραίτητη βενζίνη γέμισα ρεζερβουάρ και μπετόνι και έεεεεεφυγα.Ένα τσιγάρο δρόμος...το απόγευμα τρώγαμε στα "κιούπια"...Τώρα που είδα το δρόμο θα το καθιερώσω για καφεδάκι τα Σ/Κ. Φυσικά όπου υπάρχει κάστρο πρέπει να βγουν και οι απαραίτητες φωτογραφίες...σκέτοι τουρίστες! Καστρόλοφος, ποταμάκι...μούρλια...και ο μαγευτικός πεζόδρομος με τις 2 καφετέριες!Από ΗΛΕΚΤΡΑ το γυρίσαμε σε ΕΡΜΗΣ και συνεχίζουμε ακάθεκτοι...
Δημοσίευση σχολίου