Πέρασαν άλλες δυο μέρες μαζί... αφήνω μόνη τη μικρή "διανυκτερεύουσα" και αναζητώ το δρόμο προς τα "πίσω". Περιμένω το αργοπορημένο ταξί και μετρώ τις άχρωμες στιγμές χώρια. Την άφησα νωρίς... Ένα αυτόματο βήμα επιστροφής πνίγεται στο βούρκο του ορθολογισμού. Ακούω το βρόγχο μιας ταλαιπωρημένης μηχανής να πλησιάζει ενοχλητικά. Με αγχωμένα μάτια σαρώνω βιαστικά όλα τα φωτισμένα παράθυρα... μια τελευταία σκιά της να κρατήσω για συντροφιά αυτή την πανσέληνη νύχτα.
"Που πας φίλε;"
"Στο διάολο..."
2 σχόλια:
Με αυτό το φωτισμό που το έβγαλες το ξενοδοχείο είναι λίγο περίεργο...
ηηγγδδσψφηββξμμλλοκιθτυρφφδθξξηυηγφφγφγβωηγφγδεερρττψγηγγφγαζζαυικκιξηξ
Δημοσίευση σχολίου