Ένα σιδερένιο κρεβάτι, δανεικό
να κοιμίσουμε την αγωνία μας.
Τριμμένα σεντόνια στο σώμα
και η λαδομπογιά κρύα στα ρουθούνια.
Στον άδειο θάλαμο, εξαρτυμένος,
βαστώ το θάνατο
που δραπετεύει σε δόσεις.
Δεσμευμένος με καλλίγραμμα καλώδια,
περιγράφεις αυτή την άυπνη νύχτα με σιωπή.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου