Τα κρεβάτια τεντωμένα.
Οι αρβύλες στη σειρά.
Τα καρβέλια σε παράταξη.
Μια κουρασμένη καρδιά χτυπά ξανά για ζωή
και ένας (ακόμη)
ΕΠ.ΟΠ. "έχει" το μυαλό του στην άσφαλτο...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ο τίτλος τα λέει μάλλον όλα ως προς το περιεχόμενο! Θα συμπληρώσω μόνο όσον αφορά το λόγο ύπαρξης, ότι δε θέλω η υποχρεωτική θητεία να με κάνει στρατόπληκτο που πρήζει τους πάντες με ατέλειωτες ιστορίες από το στρατόπεδο. Ελπίζω, λοιπόν, το φανταρολόγιο να απορροφά και να εκτονώνει αυτές τις σκέψεις ισορροπώντας την κοινωνική μου ζωή. Τα σχόλια όσων ενδιαφέρονται ή συμπάσχουν είναι καλοδεχούμενα. Πααα-ρουσιάστεεεε!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου