Άφησα πίσω μου τη χακί κόλαση και έφτασα στη Θεσ/νίκη για έναν ακόμη ευτυχισμένο γάμο. Πριν καλά-καλά σκουπίσουν τα ρύζια του Ησαΐα είχα πάρει το καπελάκι μου (ποτέ πια τζόκεϊ μετά το στρατό) και γιόρταζα 5 μήνες θητείας πάνω στο κύμα. Η σκέψη μου χάνεται στον ορίζοντα της Χαλκιδικής και άθελά μου διαγράφει σα χαλασμένη πυξίδα το στρατιωτικό αζιμούθιο για χάρη των συφάνταρων που έμειναν πίσω... Κουράγιο ''σύντροφοι'', ο παράδεισος δεν είναι μακριά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου