Ωστόσο το χακί χρησιμοποιήθηκε όπως του πρέπει στο βάψιμο του σπιτιού.
Πέρασε και η εθνική μας εορτή με ένα μεγάλο "ΟΧΙ" στις στρατιωτικές φανφάρες και μπορώ να λέω πλέον ότι αν και ταπεινός πεζικάριος δε συμμετείχα σε καμία παρέλαση, μένοντας πιστός στις επιλογές και τις απόψεις που είχα από μαθητής. Ομολογώ όμως ότι πρώτη φορά αφιέρωσα 2 λεπτά χαζεύοντας τα Μ113 στην τηλεόραση μέσα σε ένα άδειο ταχυφαγείο, περιμένοντας ένα βραστό ρύζι πακέτο, φορτωμένος με σακκούλες ως τ΄αυτιά, λοξοκοιτώντας 2 μεσήλικες θαμώνες που είχαν αποσβολωθεί από τη μιλιτέρ μαγεία κοιτώντας με ανοιχτό το στόμα. Κρέμασα το ρύζι στο περισσευούμενο μικρό δαχτυλάκι, έκλεισα και το δικό μου στόμα και δραπέτευσα μέσα από το πηχτό γκροτέσκο του πλάνου.
Μετά από αρκετές μέρες μακριά από τον υπολογιστή εν γένει βρήκα τη χρονική χαραμάδα να ρίξω μια συνολική ματιά στο φανταρολόγιο με αφορμή το σχόλιο του συμπάσχοντα tomahoc. Ένα απίστευτο μωσαϊκό συναισθημάτων ξεδιπλώθηκε μπροστά μου ανασύροντας ποικίλες μνήμες, έντονες στιγμές, γέλιο και δάκρυ. Είμαι πραγματικά ευτυχισμένος που αυτό το φανταρολόγιο μένει ως πρωτότυπη παρακαταθήκη της θητείας.
Δεν έχει φτάσει ακόμα η ώρα του απολογισμού αλλά η στιγμή με υποχρεώνει να πω ότι όλο το υλικό του φανταρολόγιου δεν έχει να φοβηθεί διαχρονικά καμία απειλή διότι δεν έχει ταυτότητα ούτε αποκαλύπτει άλλες ταυτότητες, δεν θίγει πρόσωπα και υπολήψεις, δεν παραβιάζει κανένα στρατιωτικό απόρρητο και πάνω από όλα όσο αληθινό και αν είναι δεν παύει να έχει μυθοπλαστικό χαρακτήρα και να παραμένει επιτηδευμένα ανώνυμο.
Το Διαδίκτυο είναι πλημμυρισμένο με αντιστρατιωτικό υλικό, παράπονα και ύβρεις. Το φανταρολόγιο είναι αυθόρμητο αλλά παραμένει "καθαρό" και προσεχτικά θωρακισμένο.
Γι΄αυτό το λόγο και για πολλούς άλλους το αγάπησε πρώτα ο γράφων και οι οικείοι του και έπειτα άλλοι 5.000 αναγνώστες.
Συνεπώς, Κύριοι... μην παλεύετε με χίμαιρες!
Αναζητήστε αληθινούς εχθρούς εκεί που γνωρίζετε και όχι στην ελεύθερη μπλογκόσφαιρα που δεν αντέχετε να κρίνετε ορθά!
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου