Όλες δικές μου είναι ρε, δε θέλω να μου χαρίσετε τίποτα!
Έτσι, αβίσματα, ξεβρακώθηκε η καταπληκτική σας ΟΡΓΑΝΩΣΗ ανίκανοι καραβανάδες! Πόσο πολύ σας χάλασε που μετά από τόσο "χειρουργείο" πάνω στο αδειόχαρτό μου δεν μπορέσατε να πέσετε κάτω από τις 30 ημέρες.
Κι έτσι απρόσμενα, όπως όλες οι καμπές της θητείας μου, άγγιξα τα όρια της απόλυσης και αδυνατώ να το συνειδητοποιήσω ακόμα.
Βαδίζοντας το "δρόμο της απώλειας" σκέφτομαι το συνοδοιπόρο Μπουρ που δικαιολογημένα πικραίνεται μπροστά στην απίστευτη εμπλοκή που πολιορκεί το Λόχο και νιώθω ότι εγκαταλείπω το πλοίο λίγο πριν τη φουρτούνα. Εν μέρει λυπάμαι, αλλά η ζωή είναι έξω.
Φεύγω και σας περιμένω!
Έρχομαι μικρή ανυπομονούσα!
Κράτα τη Ζουζού ξύπνια!
3 σχόλια:
Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς fantarologio?
re kwsti...to mpoufanaki ksexasa na sou dwsw... :) den peirazei omws...s'akolouthw..ki erxomai ki egw..
...ΖΟΥΖΟΥ erwartet NONOYS , για την ώρα έχει NOYNOY...
Δημοσίευση σχολίου